Ime je dobio po obližnjem brdu Ostrogu. Često se naziva i Podmaine. Do ovog dvojnog toponima dolazi zbog blizine zapustjelog manastira Podmaine sa crkvom Sv. Petke. Okružen potocima i terasastim livadama iz njega se pruža impresivan pogled na Budvu i more.
Prvi podatak o Podostrogu nalazimo 1630.g. kada je obnovljen živopis male crkve Uspenja Bogorodice. Po poznogotičkim arhitektonskim elementima ove crkve, njeno osnivanje može se pomjeriti u XV vijek, u period Crnojevića. Podatak da je freske male crkve obnovio Visarion, iz Cetinjskog manastira Crnojevića, upućuje na to da su se crnogorski mitropoliti brinuli o Podostrogu, slijedeći tradiciju njegovih osnivača. To se nastavlja i uspostavljanjem dinastije Petrovića.
U Podostrogu je boravio i umro vladika Danilo 1735 g.
Vladika Sava 1747 g. podiže drugu veliku crkvu u krugu manastira, posvećenu takođe, Uspenju Bogorodice, tj. Velikoj Gospođi.
U drugoj polovini XVIII vijeka Mlečići su u dva navrata pokušavali da osvoje manastir. U njemu su glavari obližnjih plemena, Maina, Brajića i Pobora održavali narodne zborove gde su se dogovarali o borbi protiv Venecije. Padom mletačke republike Podostrog i dalje ostaje pod jurizdikcijom crnogorskih mitropolita.
Dositej Obradović je boravio u njemu 1764 godine gdje je obučavao djecu pismenosti.
Petar II Petrović Njegoš je rado boravio zimi u Podostrogu gdje je napisao SLOBODIJADU i dio GORSKOG VIJENCA. Njegoš je bio primoran da proda Podostrog Austriji za 17000 fiorina, 1838 godine. Jedanaest godina kasnije, mainski pop Filip Tanović ga je otkupio od Austrije.
U Bokljeskom ustanku 1869 g. manastir je stradao. Tada su zapaljene obije crkve. U I sv. ratu u manastiru je bio stacioniran austrijski vojni garnizon i zatvor.
Podostrog je ostao u posjedu porodice Tanović sve do njegove eksproprijacije sredinom ovog vijeka.
iz knjige "Manastiri Crne Gore" , Tatjana Pajović, 1995 Zavod za izradu novčanica Beograd
